הפקה בישראל: יענקלה קרישבסקי
מילים:
אין די שטאט לובלין – וואוינט א איד,
וואס מאכט פאר זיינע אידישע ברודער ענג,
אין די שטאט לובלין – די אידן ווייסן נישט וואס צו טוהן,
זיי גייען צום הייליגן חוזה און אים מען פרעגט.
די חוזה פון לובלין – אין קוויטל ער קיקט אהין,
ער זאגט איך זעה א אור אויף אט דעם איד – אויף זיין געזיכט,
די אידען פארשטייען נישט פשט,
ביז זיי הערן אז אין די צייט,
האט ער געצינדן די הייליגע חנוכה ליכט.
ווען א איד צינדט חנוכה לעכט,
באלייכט ער אלע וועלטן,
באלייכט ער אלע וועלטן,
ער שיינט און ער שיינט.
ווען א איד צינדט חנוכה לעכט,
באלייכט ער אלע וועלטן,
באלייכט ער אלע וועלטן,
ער שיינט און ער שיינט.
צום פענסטער איך קוק אהין,
אין די זייט א טאכטער א זון,
איך הייב אן ברוך אתה השם,
נישט קיין סך כוונות אינזין,
מיט א פשטות מתפלל איך בין,
די לעכטעלע זאל אויפשיינען מיין היים.
אין הימעל א רעש עס ווערט,
גזירות ווערן צושטערט,
וואס דיין לעכטעלע האט אלס אויפגעטון,
די גאנצע היכל באלייכט,
אזויפיל טויערען אויפגעמאכט,
ווי עס האט אונז געזאגט דער הייליגער חוזה פון לובלין.
ווען א איד צינדט חנוכה לעכט,
באלייכט ער אלע וועלטן,
באלייכט ער אלע וועלטן,
ער שיינט און ער שיינט.
ווען א איד צינדט חנוכה לעכט,
באלייכט ער אלע וועלטן,
באלייכט ער אלע וועלטן,
ער שיינט און ער שיינט.
נישט קיין חילוק ווער דו בוסט,
וואס דו בוסט,
ווי דו בוסט,
דו נעמסט דיין לעכטעלע אין האנט,
און דו מאכסט דעם ברוך אתה ה׳ אלוקינו מלך העולם להדליק נר של חנוכה,
אויבן אין הימל גייט עס ארויף,
און ס׳מאכט א רושם.
ווען א איד צינדט חנוכה לעכט,
באלייכט ער אלע וועלטן,
באלייכט ער אלע וועלטן,
ער שיינט און ער שיינט.
